|
Italie kent bergdorpjes die in de decennia na de 2-de wereldoorlog door de
bewoners nagenoeg verlaten werden gegevn dat het boeren niet meer lonend
was. Men trok naar de stad of emigreerde. In recente jaren werden sommige
van die bergdorpjes herontdekt omdat zij – hoewel vervallen – van een
ongekende schoonheid getuigen. Meestal bestaan zij uit niet meer dan enige
tientallen woningen rond een kasteel of monumentaal pand. Vele eeuwen lieten
er hun sporen na. Zij worden geleidelijk aan geheel gerestaureerd en
geschikt gemaakt voor weekends en vakanties. Zowel t.b.v. de oorspronkelijke
bewoners en hun afstammelingen die er regelmatig terugkeren, als voor
toeristen uit het buitenland en Italie zelf. Ook ziet men dat er weer
bewoners heentrekken omdat zij brood zien in het toerisme en omdat de
onvoorstelbare rust en panorama’s zuigkracht uitoefenen.Ook voor artisten,
architectenkantoren, consultants, zijn het geliefde vestigingsoorden. In de
buurt van Acquasparta is zo een dorpje. Een deel is opgekocht door een
afstammeling van vertrokken bewoners en gerestaureerd in overeenstemming met
artistieke eisen die men bij herstel van dit soort gehuchten moet
aanhouden, maar anderzijds met hedendaags comfort. Het complex beschikt
over 14 appartementen en 5 bungalows, 2 zwembaden met prachtig panorama,
restaurant, tennis/soccer baan. Een deel van de appartementen zijn in het
dorpje zelf; de bungalows een paar honderd meter buiten het gehucht. |
